Bisdomreis naar Lourdes 25 april – 2 mei 2009.
Dag 6, 30 april.
6.30 uur wakker! Een feestdag vandaag. De koningin is jarig. Maar nog veel belangrijker, het kleine prinsesje van Trudi is ook jarig. Jasmijn wordt 4 jaar. Haar 1e verjaardag in Nederland.
Ik ben de dag dus begonnen met Trudi te feliciteren.
Vandaag gaan we er een hele gezellige dag van maken. De excursiedag!
Wij hebben gekozen voor de dagtocht naar de Col du Soulor en de Pont d’Espagne.
Het ontbijt werd wat vroeger geserveerd want om half 8 al moesten we vertrekken naar de opstelplaats van de bussen. Om 8 uur zouden deze vertrekken.
Er waren een stuk of 6 hotels vertegenwoordigd in onze bus. De eerste stop was op de Col du Soulor. Ik zat voorin de bus en wist niet hoe snel ik eruit moest komen. Ik had namelijk al een mooi klein paadje gespot de bergen in. Dus……miep miep en weg was ik. Ik had er even behoefte aan helemaal alleen te zijn. Het was daar zo verschrikkelijk mooi. Adembenemend gewoon. Ik ben zo ver gelopen dat ik de bus en mijn medereizigers niet meer zag en hoorde.
Het was daar zó stil. Je hoorde alleen de vogeltjes fluiten. Wat heerlijk…..alleen met je eigen gedachten. Wat een geweldig moment. De ene kant van de bergen lag nog vol sneeuw en de andere kant was al helemaal groen. De winter en de lente gevangen in één blik.
Ik voelde me daar zo super…….
We kregen tot half 10 de tijd, amper een half uurtje. Jammer want ik had er nog veel langer van willen en kunnen genieten. Gelukkig heb ik de foto’s….
Vanwege de afgesloten pas moesten we weer via dezelfde weg terug rijden. Nu konden we aan de andere kant van het uitzicht genieten dus zo heel erg was het helemaal niet.
Van de Col du Soulor reden we naar het Lac D’Estaing. Ook daar was het prachtig. Ik ben er hier weer als een speer vandoor gegaan. Misschien niet zo leuk voor de groep maar het was mijn dag dus ik vond dat ik dat best kon doen. Na alle drukte en emoties in Lourdes kon ik niet veel anders. De weerspiegeling van de bergen in het water was zo mooi. Jammer dat de batterij van mijn fototoestel het begint te begeven. Ik kan niet echt veel foto’s meer maken vandaag. Zonde hoor.
Ook hier was maar weinig tijd om echt lang te blijven. Van hier gingen we op weg naar St. Sauvin. Hier zou ik eindelijk een gele pijl moeten kunnen vinden naar Santiago. Maar hoe ik ook gezocht heb ik heb hem helaas niet gevonden. Het was wel een schitterend plaatsje. Iedereen dook op het terrasje neer maar daar heb ik dan toch echt de rust niet voor. Dus ging ik gewoon zelf weer aan de wandel. Ik heb redelijk wat gaten en hoeken van dit plaatsje kunnen bekijken. Echt zo’n vakantie dorpje. Kerk in het midden en een klein dorpswinkeltje annex restaurantje in de buurt. Prachtig mooi. Als dit de indruk is die ik moet krijgen van het wandelen naar Santiago de Compostela dan wil ik nu vertrekken. Heerlijk lijkt me dat.
Ik voel me hier zo super. Absoluut geen last van mijn ademhaling. Ik heb het gevoel de hele wereld aan te kunnen. Ik heb een tas vol wandelspullen bij me. Dus wat let me……Tja, de plicht in Nederland helaas. Gaston (postcodeloterij) kom toch eens langs met een vette cheque joh. Dan weet ik het wel……
De volgende stop was in Chaufrettes waar we volgens Henk onze meegebrachte lunch konden gebruiken op een terrasje. Fout voorstel riep ik direct. Trudi, ik weet niet wat jij doet, maar ik eet mijn brood nu in de bus op en ga daar aan de wandel want in een uur kun je best een leuke wandeling maken lijkt mij.
En dat was zeker zo. We zijn samen naar boven gelopen naar, wat we dachten, het begin van de waterval. Het was er weer zo ontzettend mooi. Het geweld van het vallende water. Wat een kracht! Wat een herrie. Het pad erlangs was eerst een mooi verhard bospad omhoog, later werd het stenig. Trudi is als een volleerde berggeit achter mij aangelopen. Ik had bedacht dat als we nu 25 minuten omhoog zouden gaan dan zouden we met 15 minuten weer beneden kunnen zijn. Die planning kwam aardig goed uit. Naar boven dat ging prima. Ik had mijn stokken niet mee want ik dacht dat ik die deze dag echt niet nodig zou hebben. Maar ja als ze mij een uur de tijd geven tja…..dan ben ik echt foetsie hoor. Op een terrasje zitten kan ik in Nederland ook. Ik wil genieten van de onbekende natuur.
Als een klein wonder vonden we boven op de berg beiden een mooie tak die als steunpilaar kon dienen om de rit naar beneden te aanvaarden. Hand in hand op sommige stukjes en gezellig keuvelend zijn we weer beneden aangekomen. Een onvergetelijk ervaring rijker.
De groep was weer compleet en de bus zette koers naar de Pont d’Espagne. Een nog mooier watervalcomplex dan Chaufrettes. Hier was nog veel meer tijd gepland en Trudi en Nel gingen met mij mee om ook hier een eind te gaan wandelen. Grote delen waren hier nog onder een dikke laag sneeuw bedekt. Het is ongelofelijk hoe snel je omhoog de bergen in wandelt. Zo sta je bij een info bord te kijken, dan loop je een kwartiertje omhoog en de mensen die er dan staan te kijken zijn als playmobil poppetjes. Afstanden schatten is bijna niet te doen in de bergen. Ik weet wel dat ik ze hier een stuk makkelijker op loop dan thuis. Limburg bezorgd me ieder keer een verzuring in mijn lijf van heb –ik –me- nou- daar.
Maar hier……geen centje last. In Lourdes loopt bijna iedereen te zeulen met flessen Lourdes water. Nou doe voor mij de lucht maar in een potje. Daar heb ik veel meer aan denk ik.
Jammer genoeg begon het weer een beetje om te slaan, was het in Chaufrettes nog zo zonnig dat ik daar gewoon op een hemdje en met blote armen kon rondstappen. Hier moest de jas aan en de oranje sjaal om. Zelfs de capuchon moest op een gegeven moment op, want helemaal zuiver droog was het niet meer. Wat een weersverschillen op 1 dag!
Na deze wandeling was het ook voor ons tijd voor koffie en thee.
Voor het mooi was de geplande tijd hier net iets te lang voor iedereen. Wat wel inhield dat de bus dus mooi op tijd kon vertrekken. Alle ‘schaapjes’ waren aanwezig.
Nu weer op weg naar Lourdes.
Een geweldige dag met heel veel indrukken rijker.
Op de terugweg vroeg Henk of we, net voor we Lourdes zouden bereiken, het Lourdeslied in wilden zetten. Kijk maar hoever jullie ermee komen. 1 diepe graai in mijn tas later had ik het bedevaart boekje gevonden. Gaaf! Want nu had ik alle 11 coupletten bij de hand.
We hebben ze ook allemaal (voor) gezongen. De medepelgrims zongen steeds het refrein mee. Het was zo leuk om te doen. Op het moment dat we het bord Lourdes voorbij reden waren we met het laatste refrein bezig. Mooiere timing kon niet.
Het hotel bereikten we iets eerder dan afgesproken maar dat was helemaal niet erg. Op onze kamer hebben we thee gedronken en een kleine versnapering gegeten want het diner zou nog wel even op zich laten wachten. We werden tenslotte om 18.00 uur in de Pius X basiliek verwacht voor de slotviering. En dachten we nu dat we alle weertypen vandaag al gehad hadden dan kwamen we mooi van de koude kermis thuis. …..
Het was echt bar en boos. Regenen….zo verschrikkelijk hard we zijn op een drafje naar de basiliek gegaan. Maar toch nog helemaal doorweekt aangekomen.
Gelukkig was bisschop van Eijk weer onze voorganger. Hij wist weer enorm te boeien. Je kan gewoon niet anders dan naar hem luisteren. Misschien komt het ook wel door het in Lourdes zijn en jezelf de tijd gunnen te luisteren. Ik weet het niet. We zullen het weten als we in Nederland een keer een viering met hem mogen meemaken.
Kan me niet voorstellen dat het dan anders zal zijn.
(misschien wil ie wel mee naar Kevelaer!)
Na deze viering was het dan eindelijk tijd voor ons diner. Het was een lange, inspannende, ontspannende mooie dag geweest. Wat een ervaringen, en indrukken hebben we hier opgedaan!
Het late eten was niet voor iedereen een succes helaas. Het slapen wilde deze nacht ook niet erg lukken. Maar ondanks of misschien wel dankzij al dat gepieker staan we toch nog uitgerust op.
Tijdens onze dagtocht zijn wij op de hoogte gehouden van alle nare ontwikkelingen in Apeldoorn. Het was een smet op een geweldige dag. We hebben allemaal heel erg meegeleefd met alles wat er ‘thuis’ gaande was.
Toch hebben we nog wel kunnen genieten gelukkig.
Welkom op mijn site Anita0407 